من بسیار بسیار وقت در زندگی برای خواندن با دقت تفسیر قرآن گذاشته ام و این را با چشمم دیده ام که ترجمه هایی که از قرآن شده نمیدانم برای چه گنگ و غیرقابل فهم برای مردم ترجمه شده.
مثلا اینکه یک شاعر بسراید که (خداوند درعرش نشسته) و معنایش را نگفته که این به چه معناست و تفسیر قرآن را فقط باید از احادیث اهل بیت(ع) استخراج کرد که این کار مفسرین قرآن هست و به جز احادیث اهل بیت(ع) نمیتواند تفسیری برای قرآن باشد و با چشمانم دیده ام که این در تفسیرآیه(الراسخون فی العلم) در قرآن آمده و در تفسیرآیه(محکمات ومتشابهات) در قرآن. حلال کنید شماره آیات را گم کرده ام

و من الله التوفیق

سلام امیر محمد جان
نکته ابتدایی درمورد سوال شما و اون آیه اینه که:
ولقد یسرنا القرآن للذکر فهل من مدکر
مقصود از ذکر ، بیان ساده نیست، بلکه منظور تذکر و پندگرفتن می باشد.
معنای کامل و صحیح این آیه:
و همانا ما قرآن را براى تذکر (و پندپذیرى)، آسان ساختیم، پس آیا پندپذیرى هست؟
از اون جایی که قرآن به زبان عربی هست و در این زبان بعضی از لغات در جاهای مختلف معانی متعددی دارند همانند (( فی )) که ما آن را به معنای ( در ) میخوانیم، در حالی که حدود بیش از ۲۰ معنا دارد و تعداد خیلی کثیری از لغات عربی که همین طور اند.
اما یه سوال مگه نه که دیوان حافظ به زبان مادری خودمان می باشد، یعنی فارسی هست، پس چرا باز هم نیاز به تفسیر دارد و چرا در این مواقع ما نمی گوییم که این دیگر فارسی است و نمی خواهد، و ما به تفسیر رجوع می کنیم؟؟؟؟
در حالی که قرآن نه تنها به زبان فارسی نیست، بلکه به زبان عربی می باشد، با آن همه مشتقات در معنای لغات که بالا عرض کردم.
همین الان هم یک متن عربی در مقابلمون بگذارند نمی توانیم درست معنا کنیم و شاید اصلا نتوانیم معنا کنیم، پس چرا قرآن که معجزه و کتاب آسمانی هست که باید با ظرافت و دقت آن را معنا کرد که معانی آن پس و پیش نشود، نیاز به تفسیر نداشته باشد؟؟
اما در معنای آن آیه ای که شما به آن استناد کردید، همانطور که خدمتتون عرض کردم مقصود از للذکر، بیان، نیست بلکه تذکر و پندگرفتن می باشد …
حال سوال با توجه به اینکه گفتیم و اثبات کردیم که قرآن نیاز به تفسیر دارد، پس چطور می شود از آن پند گرفت و چطور قرآن گفته است که آن را آسان کردیم؟
۱- از آنجایی که بعضی از قسمت های قرآن ( نه همه آن ) سرگذشت پیشینیان می باشد، و فهم این مطالب (سرگذشت ها) تا حدودی برای ما ساده است، لذا در این حالت می توان پندهایی که برای پیشینیان بوده است را درک کنیم…( البته نباید قرآن را تفسیر به رای کنیم)
۲- همانطور که عرض کردم فهم دقیق قرآن که بسیار دشوارتر از فهم کتابهایی همانند دیوان حافظ و گلستان سعدی و …( که شاید این کتابها زیاد دشوار نباشند، اما بازهم تفسیر دارند) هست، فلذا باید به تفاسیر مربوطه ( تفاسیری که مورد اعتماد جامعه قرآنی، شیعی باشد، همانند: تفسیر المیزان، تفسیر نمونه، تفسیر نور، بحارالانوار و …) مراجعه کنیم تا آیات را راحت تر و بهتر متوجه بشیم…
۳- سومین راهکار آن است که خود شخص به شکل تخصصی و اصولی، تحت مسائل آموزشی یا دانشگاه های مربوطه معتبر، مشغول به تحصیل در «تمام» این علوم ( علوم قرآن، علوم حدیث، ادبیات عرب، تاریخ اسلامی، علوم مفسری و …) باشد که در نهایت امر خود او یک مفسر شود(در غیر این صورت اگر شخصی هیچ کدام را انجام ندهد و قرآن را تفسیر کند و آن هم تفسیر به رای بدون دانستن هیچ یک از علوم لازمه طبق روایات اهل بیت مانند: مبادا که قرآن را به رای خود تفسیر نمایی، مگر اینکه از طریق عالمان قرآن آن را دریافت کنی؛ زیرا چه بسا آیه‌ای که شبیه کلام بشر است ولی کلام خداست و تاویل آن شبیه کلام بشر نیست(حدیث امام علی علیه السلام، کتاب التوحید شیخ صدوق، باب ۳۶، ص ۲۶۴) و مانند کلام پیامبر اسلام :هرکس قرآن را به رأى خویش تفسیر کند، براى خود جایى در آتش دوزخ انتخاب کرده است (کتاب جامع البیان، جلد ۳، صفحه ۳۲))
در آخر طبق حدیث امام علی (ع) درسته که قرآن شبیه کلام بشر گفته است ( و در ظاهر آسان ) اما تاویل و تفسیر آن کار هرکسی نیست همانند: ترجمه للذکر در آیه ۱۷ سوره قمر، که شما به معنای ( بیان) ترجمه کردید.